ေမာင္ေအာင္ပြင့္ရဲ႕ကဗ်ာ...ဇူလိုင္ ၂၀၁၁၊ မေဟသီမွာဒီလိုပါလာတယ္....။
မိဂသမၸဒါျမစ္ကမ္းပါးမွာ
လူဟာ
ၾကိဳးစင္ေပၚအတက္
ဗြက္အိုင္ေလးကို ေရွာင္သြားရဲ႕
လူဟာ
သူ႔မိသားစု၀င္တိုင္းရဲ႕ ေျခသံဘယ္သူဆိုတာ
အိပ္ယာထဲက အတိုင္းသားသိရဲ႕
ဘ၀ခံုမင္စိတ္ဟာ တိတ္တိတ္တြယ္ကုပ္တယ္
သစ္ျမစ္မွာ ကာလသံုးပါး အမွ်င္တန္းတန္း။
ျမားက
လက္ယာနံပါးကေန လက္၀ဲနံပါးကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္တာေတာင္
သု၀ဏၰသွ်မ္ရယ္ ေသြးပြက္ပြက္အန္တဲ့ၾကားက
ငါ့မွာ ရန္သူမရွိ၊ အမိအဖတို႔မွာလည္း ရန္သူမရွိတဲ့
ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိတယ္
မုန္းသူမရွိ ခ်စ္သူသာရွိတယ္တဲ့။
တရားထြန္သစ္
မိဂသမၸဒါျမစ္ကမ္းပါး
သားေရႊအိုးထမ္း ျမင္ရကိန္း ဆိုက္ေစသား။ ။
ဒီကဗ်ာဖတ္အျပီးအမ်ားသတိရၾကမွာေတြက.......
`ရန္သူမရွိဆိုတာ ရန္သူလို႔ တဖက္ကို ကိုယ္က သေဘာမထားတဲ့ဟာကို ကၽြန္ေတာ္က ဆိုလိုက္တာျဖစ္တယ္´`ရန္သူရွိသည္ သို႔ေသာ္မရွိ´ အဲဒါပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ပဲ ရွင္းပါရေစဗ်ာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္သိတာေကာင္းတယ္...။(ဆရာၾကီး ဒဂုန္တာရာ၏အၾကိမ္ၾကိ္မ္သတိေပးအမွာစကား)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ....ဗိုလ္မွဴးၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ...တပ္ကႏႈတ္ထြက္ၾကတယ္ၾကားတယ္.....။ ဒါေၾကာင့္အနီးဆံုးရန္သူကိုမိတ္ေဆြဖြဲ႔ၾက.....ဒါဟာလက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေခတ္ကေပးတဲ့တာ၀န္ပဲ။
ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္ရဲ႕`သားေရႊအိုးထမ္း ျမင္ရကိန္း ဆိုက္ေစသား´ ဆုေတာင္းျပည့္ေတာ့မယ္ထင္တယ္....။ အေမစုႏွင့္ျမန္မာျပည္သူေတြအားလံုးကလည္းဒီဆုေတာင္းျပည့္ေစခ်င္လွျပီ။ ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔အာဇာနည္ေန႔မွာ အာဇာနည္စိတ္ထားျဖစ္တဲ့ အနီးဆံုးရန္သူကိုမိတ္ေဆြဖြဲ႔ၾကဘို႔.....လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေခတ္ကေပးတဲ့တာ၀န္ကို ကိုယ္စီကိုယ္စီေက်ပြန္ၾကဖို႔ PLAAAA ကရိုးသားစြာတိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္....။ ။
No comments:
Post a Comment